Czasami zachodzi potrzeba zrobienia bardziej procesjonalnego zastrzyku, tzw. zastrzyku domięśniowego lub iniekcji domięśniowej. Nie jest to zadanie trudne, jednak trzeba wiedzieć jak poprawnie wykonać zabieg. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym, kiedy trzeba wykonać zastrzyk domięśniowy oraz czego nie powinno się robić, przeczytaj artykuł.
Co to jest zastrzyk domięśniowy?
Iniekcje domięśniowe to po prostu zastrzyk, który wykonywany jest podskórnie, śródskórnie, dożylnie lub domięśniowo. Sposób zastrzyku zależy od tego, jakiego rodzaju lek należy wprowadzić w formie zastrzyki. Zastrzyki domięśniowe to bardzo częsty sposób na podanie leku, ponieważ ten sposób mija krążenie wątrobowe oraz przyśpiesza wchłanianie się leku.
Zastrzyk domięśniowy wykonuje się najczęściej z kilku powodów:
- żeby zawartość terapeutyczna szybko zadziałała,
- z powodu ochrony przewodu pokarmowego
- z powodu braku możliwości podania leku doustnie.
Jak wykonać zastrzyk domięśniowy?
Iniekcja domięśniowa wykonywana jest zazwyczaj w pośladek, ponieważ jest to duży mięsień, który dodatkowo jest silnie ukrwiony. Docelowym miejscem wkłucia może być także w ręce lub udo, jeśli pacjent ma w tych miejscach odpowiednią ilość tkanki mięśniowej.
Zastrzyk domięśniowy zazwyczaj wykonuje się w pozycji leżącej, z lekko zgiętą nogą w kolanie, co zmniejsza napięcie mięśni pośladka i ułatwia wbijanie igły, a także zmniejsza ból w trakcie podawania leku. Należy pamiętać, że nie powinno się podawać zastrzyku w pozycji siedzącej ze względu na możliwe omdlenie pacjenta.
W przypadku pośladka jako miejsca zastrzyku należy wbić całą igłę o wcześniej dobranej długości. W ten sposób można zapewnić optymalną dystrybucję leku oraz minimalizację dyskomfortu u pacjenta.
Zastrzyk domięśniowy – przeciwwskazania
Zastrzyków domięśniowych nie powinno się wykonywać u pacjentów, którzy mają problemy z krzepnięciem krwi oraz u osób, które są dializowane. Bardzo ważnym przeciwwskazaniem dla iniekcji domięśniowej jest hemofilia. W wyjątkowych sytuacjach można jednak wykonać iniekcję domięśniową u tych pacjentów, którzy posiadają zaburzenia krzepnięcia krwi i są dializowani.
Jednak bezwzględnym przeciwwskazaniem do zrobienia zastrzyku domięśniowego są osoby, które posiadają obrzęd i stany zapalne w miejscu planowanej infekcji, wstrząs anafilaktyczny i centralizację krążenia. Jedyną regułą od wyjątku jest sytuacja, kiedy konieczne jest wstrzyknięcie w taki sposób adrenaliny, która może uratować choremu życie.